25 yıllık İK serüvenimde yaklaşık 30 bin iş görüşmesi yaptım. Binlerce insanın işe başlangıcına, belki o sayının yarısı kadarının da işten ayrılmasına şahitlik yaptım.
Halihazırda ekip olarak yoğun bir şekilde görüşmelere devam ediyoruz. Aday ararken işe alım danışmanı, bulduktan sonra işe yerleştirene kadar da kariyer koçu şapkamızı giyiyoruz. Hedefimiz doğru adayı doğru pozisyona yerleştirip her iki tarafın da mutlu olduğu denklemi sağlayabilmek.
İşimiz gereği insanların bir iş teklifini nasıl değerlendirdiğini, nasıl muhakeme yaptığını, hangi kriterleri çok önemsediğini yakından gözlemleme fırsatı buluyoruz.
İnsanların ihtiyaçları, içinde bulunduğu duruma göre, değişiklik gösterebiliyor. Kimi için para, kimi için kariyer, kimi için fenomen bir lidere yakın çalışmak, kimi için ise eğitim olanakları önemli oluyor. Bazen de iki küçük bebeğe bakan eşini biraz rahatlatabilmek için kayınvalidesine yakın taşınmak gibi çok insani nedenler kararı etkileyebiliyor.
Bu yazının konusu kimin hangi kriterlere göre karar verdiği değil, kariyer anlamında başarılı olanların küçük ama önemli bir sırrını açıklamak.
Bazen çok mutsuz, kariyer yolunda plato dediğimiz durağanlığa girmiş adayların karşısına çok heyecan verici bir fırsat çıkıyor. İşin içeriği, öğrenme ve gelişim fırsatları, firmanın gelişim hızı ve bunun doğal sonucu olarak hızlı kariyer yapma fırsatları sağlıklı değerlendirme yapan birinin görebileceği netlikte oluyor. Aslında aday da bütün bunları görebiliyor.
Ama “madem ki iş değiştiriyorum mutlaka daha fazla kazanmalıyım” düşüncesi hareket etmesini engelliyor. Bir miktar para ayaklarındaki pranga oluyor, hem daha mutsuz çalışmaya razı oluyor hem de gelecekte daha fazla kazanma fırsatını tepiyor.
Oysa ki, kariyerini başarıyla yönetenler basit bir mantık yürütüyorlar. Onların sırrı: Eğer hedef doğru ise, istikamet doğru ise yayını geriye çekmekte hiç sakınca yok.
Gönül tabii ki okumuz hep ileri gitsin istiyor. Ama okun ileri gitmesi için yayın geri çekilmesi gerekebileceğini de unutmamak gerekir.
